หมอดูอีสาน

ปัจจุบันสภาพทางสังคม  เศรษฐกิจ  การเมือง ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว  เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีทำให้โลกเป็นยุคไร้พรหมแดน  วัฒนธรรมตะวันตกไหลบ่าเข้ามาอย่างมากมาย  ทำให้เกิดปัญหาเยาวชนหลงลืมและไม่รู้จักศิลปะ  วัฒนธรรม  ขบธรรมเนียมประเพณีของตนเองซึ่งบรรรพบุรุษเคยรักษาเอกภาพของตนเองมาเป็นเวลาช้านาน  จึงอยากนำเสนอเรื่อง  "หมอดู"  ซึ่งถือเป็นประเพณีอย่างหนึ่งซึ่งชาวอีสานถือปฏิบัติมา  หลายคนอาจมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ  แต่ก็ถือเป็นภูมิปัญญาอย่างหนึ่งที่ทำให้สังคมสงบสุข  บุคคลในสังคมเกิดความสบายใจ  เมื่อได้ปฏิบัติ  และเราคงไม่ปฏิเสธว่าในปัจจุบัน  ส่วนหนึ่งของคนไทยก็ยังเชื่อในหมอดู

หมอดูอีสาน (จากใบลานก้อม)

สรรพตำราใช้ประจำบ้านเฮือน  ใช้จารลงบนใบลานสั้นๆเก็บไว้ประจำตัว  เพื่อสะดวกแก่การค้นโดยเฉพาะนั้น  ภาษาอีสานเรียกว่า  "หนังสือก้อม"  เมื่อจะทำการใดๆเพื่อเป็นมงคลในบ้านเรือน  จะเลือกหามื้อวันทันยามอันดีเป็นต้น  ก็จะตรวจค้นในหนังสือก้อมอันเก็บไว้นั้น  ให้เป็นการถี่ถ้วนก่อนลงมือทำ  เพื่อความเป็นอุดมมงคลสวัสดีในบ้านเรือน  คำว่ามื้อและวันนั้น  นักปราชญ์เก่าได้จารลงในหนังสือก้อมนั้นมีความหมายต่างกันคือ  มื้อส่วนมากหมายเอาทางจันทรคติขึ้นแรม  เช่นมื้อ  1 - 2  ค่ำ  เป็นต้น  ส่วนวันนั้นหมายเอาทางสุริยคติ  เช่น  อาทิตย์  จันทร์  อังคาร  พุธ พฤหัส  ศุกร์  เสาร์  เป็นต้น   ในตำราหมอดูมื้อ  วัน  ที่กล่าวไว้ในหนังสือก้อมจัดเป็น  โคงยาม  โคงวัน  โคงเดือน  เช่นโคงวันจม  วันฟู  เป็นต้น  เรียกว่า  "โคง"

โคงช้างแก้ว

อันโคงช้างแก้วนี้  จะทำการมงคลใดๆก็ดี  จะไปค้าขายทางไกลก็ดี  ให้เลือกเอาวันมื้อดี  คือ  ดิถี 1-6-10-11-13  เมื่อถูกวันดีจักสมปรารถนาแล

โคงชาตาเดือนเกิด